ΧΑΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ, Είναι η Μούσα μου μοιραία…

.

Είναι  η  Μούσα  μου  μοιραία

δέσποινα  με  καλσόν.

Στην  πόλη  μας  από  μπετόν

υψώνεται  ακεραία

στου  ήλιου  το  πλάι  να  βρεθεί

στο  θόλο  τον  πριγκηπικό.

Μεταξωτό  φορά  βρακί

και  την  ποθούν  ένα  σωρό

φιλότεχνοι  αχρείοι

έτσι  που  σεργιανάει  με  χάρη.

Τώρα  που  ο  έρωτάς  μας  δύει

στο  κρυφό  της  συρτάρι

βρίσκω  τετράστιχα  γραμμένα

με  τέχνη  ισόθεου  αοιδού

που  έλειπε  πάντοτε   από  μένα.

Μασάει  τα  λόγια  της , «Στο  νου

άλλον  δεν  έχω  παρά  μόνο

εσένα  υμνητή  μου  ατσίδα!»

Αλλού  αυτά , της  λέω. Τη  διώχνω

ως  οπτασία  που  δεν  είδα.

poeticanet.com, 2007