Στη διάρκεια της περιόδου 2009-2011, το ιστολόγιο φιλοξένησε ποιήματα 166 συνολικά ποιητών και ποιητριών, γραμμένα όλα τους σε αυστηρές μορφές την τριακονταετία 1981-2010. Ακόμη και αν από αυτούς αφαιρεθούν όσοι αντιπροσωπεύονται εκεί αποκλειστικά με μεταφραστική ή στιχουργική δουλειά τους (περίπου είκοσι), το νούμερο παραμένει εντυπωσιακό. Υπερέβη δε κατά πολύ την αρχική εκτίμηση των ιστολόγων για το εύρος της επιστροφής στον έμμετρο στίχο.
Έτσι, από τις 469 συνολικά αναρτήσεις του ιστολογίου ώς τα τέλη του 2011, οι 69 περιέχουν ποιήματα της δεκαετίας 1981-1990, οι 128 ποιήματα της δεκαετίας 1991-2000, και οι 272 αφορούν ποιήματα της δεκαετίας 2001-2010. Διαπιστώνει δηλαδή κανείς και στατιστικά ότι οι έμμετρες μορφές επανεμφανίζονται σποράδην τη δεκαετία του 1980, διπλασιάζονται σχεδόν τη δεκαετία του 1990 και υπερδιπλασιάζονται εκ νέου τη δεκαετία του 2000. Οι αριθμοί αυτοί, που προέκυψαν αβίαστα από το υλικό που είχαμε υπ’ όψιν μας, δικαιολογούν το συμπέρασμα ότι η επιστροφή του έμμετρου στίχου και των αυστηρών μορφών είναι το σημαντικότερο, ίσως δε και το μόνο διακριτό συλλογικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στους κόλπους της ελληνικής ποίησης τα τελευταία χρόνια.
Σε ό,τι αφορά τις ποιητικές μορφές, δημοφιλέστερη αποδείχθηκε εκείνη της κλασσικής τετράστιχης στροφής με 132 αναρτήσεις, ακολουθούμενη από το σονέτο με 70. Δεν λείπουν όμως οι μπαλλάντες και τα λοιπά αφηγηματικά ποιήματα, τα τραγούδια, τα δίστιχα, ακόμη και μορφές σπανιότερες όπως η σεστίνα ή εμπνεόμενες από αρχαιοελληνικά πρότυπα, ελεγεία, ωδές, επιγράμματα κ.ο.κ. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι οι ανθολογούμενοι ανήκουν σε όλες τις μεταπολεμικές γενιές.
Από τους 166 ανθολογούμενους, η μεγάλη πλειοψηφία αντιπροσωπεύεται με ένα μόνο ποίημα. Σκοπός της, οπωσδήποτε, δειγματοληπτικής αυτής συμπερίληψης ήταν κυρίως να τεκμηριωθεί και ποσοτικά η νέα δημοτικότητα του έμμετρου στίχου. Ωστόσο, τον σκληρό πυρήνα, το με την αυστηρή έννοια ανθολογικό τμήμα του ανθολογίου, τον αποτελούν οι ποιητές οι αντιπροσωπευόμενοι με τρία και περισσότερα ποιήματά τους. Αυτοί είναι κατ’ αλφαβητική σειρά οι: Ο. Αλεξάκης, Στ. Αλεξίου, Μ. Αναγνωστάκης, Τ. Αναστασίου, Ε. Αρανίτσης, Ε. Αρβελέρ, Δ. Αρμάος, Ν. Βαγενάς, Γ. Βαρβέρης, Γ. Βαρθαλίτης, Θ. Βολκώφ, Μ. Γκανάς, Γ. Δούκας, Δ. Ελευθεράκης, Μ. Ελευθερίου, Γ. Ευσταθιάδης, Γ. Θεοχάρης, Τ. Καραγεωργίου, Δ. Καψάλης, Γ. Κεντρωτής, Γ. Κοροπούλης, Τ. Κόρφης, Μ. Καλεώδης, Δ. Καπάνταης, Δ. Κοσμόπουλος, Η. Λάγιος, Β. Λεοντάρης, Γ. Λυκιαρδόπουλος, Μ. Μαρκίδης, Μ. Μέσκος, Γ. Μπελεσιώτης (Στιχάκιας), Π. Μπουκάλας, Χ. Μπράβος, Π. Παμπούδη, Δ. Παπαδίτσας, Ν. Παπαδόπουλος, Α. Παπαλεξάνδρου, Γ. Πατίλης, Γ. Παυλόπουλος, Σ. Πασχάλης, Τ. Πορφύρης, Τ. Ρούσσος, Δ. Σολδάτος, Κ. Σοφιανός, Κ. Σφενδουράκης, Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος, Γ. Υφαντής, Α. Φραντζή, Ν. Φωκάς, Α. Χιόνης και Χ. Ψαρράς. Σ’ αυτούς πρέπει να προστεθούν οι μεταφραστές Γ. Νίκας και Θ. Παπαγγελής και οι στιχουργοί-τραγουδοποιοί Α. Αλκαίος, Θ. Παπακωνσταντίνου και Δ. Σαββόπουλος.
Από το 2012, και με τη βοήθεια των νέων συνεργατών του, Θάνου Γιαννούδη, Ααρών Μνησιβιάδη, Έλενας Σταγκουράκη και Μαρίας Γιαγιάννου (στην εικονογραφική επιμέλεια), το Παμπάλαιο Νερό επέκτεινε αμφιμερώς το χρονολογικό εύρος της ανθολογίας, αφενός μεν περιλαμβάνοντας και ποιήματα της τρέχουσας δεκαετίας (2011- ), αφετέρου δε ανατρέχοντας στην πεντηκονταετία 1931-1980, την κατ’ εξοχήν περίοδο δηλαδή του ελεύθερου στίχου. Σκοπός ήταν να καταδειχθεί ότι ακόμη και στην ακμή του κλασσικού μοντερνισμού ο έμμετρος στίχος εξακολούθησε να καλλιεργείται και να δίνει σημαντικά έργα. Στα τέλη του 2016, το Παμπάλαιο Νερό μετρούσε 657 αναρτήσεις ποιημάτων, πολλά επιμέρους αφιερώματα σε ποιητές, σταχυολογήσεις δοκιμίων και άλλο υλικό, πάντοτε συναφές με την σύγχρονη ποίηση σε αυστηρές μορφές.
Νέοι Ήχοι στο Παμπάλαιο Νερό 