ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, O χαμαιλέων
19.09.2012
***……
Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
Χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων
Πρωί πρωί χαράματα
κόβω απ’ τον ήλιο γράμματα
Στη γλώσσα που διαβάζουνε
οι αγράμματοι και αγιάζουνε
Κατά τις έντεκα παρά
το στήνω μες στην Αγορά
Πουλάω φως ουράνιο
στίχους απ’ το Κοράνιο
Πουλάω τ’ όχι και το ναι
κι όσα ποτέ δεν είδανε
Στη Λεϊλά στη Λεϊλέ
πουλάω το ροζ και το βιολέ
Στο τζαμί την ώρα που ’ναι
οι πιστοί και προσκυνούνε
Κάνω κι έρχονται από πέρα
τα ουρί μες στον αέρα
Μια στιγμή στο δειλινό
ρίχνω χρώμα γαλανό
‘Υστερα πάνω απ’ τα κάστρα
πάω να καρφώσω τ’ άστρα
Δεν είμαι Μωαμεθανός
ούτε και ανήκω κανενός
Σ’ όσους και να πάω τόπους
ίδιους βρίσκω τους ανθρώπους
Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
Χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων.
Πηγή:
Τα ρω του έρωτα, 1972
Εικονογράφηση:
Βασιλική Κοσκινιώτου, Παιχνίδι στο νερό, 2012
Νέοι Ήχοι στο Παμπάλαιο Νερό 
19.09.2012 at 8:27 πμ
Στην Ασία και στην Ευρώπη
δεν είν’ ίδιοι οι ανθρώποι.
Φύσεις έχουνε ποικίλες:
των πολιτισμών τους νίλες.
21.09.2012 at 10:40 πμ
Το επάγγελμά μου εξάσκησα
στο Βόλο και στη Σιάτιστα,
πάντα με αυτοθυσία.
Τώρα που η Ευρώπη πάλιωσε
τη στάμπα, απόψε, σάλιωσε:
στείλε με στην Ασία.
(…α! και λέγε με Τασία).