ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΠΑΠΑΔΙΤΣΑΣ, Ημίθνητος

.

Μπρος πίσω δεξιά αριστερά
λαβύρινθοι σε όλα τα μέρη
λάδια σαπούνια ζουμιά γλιστερά
τα όνειρα τα φιλιά το καλοκαίρι
– το μάτι που ολόγυρα η άνοιξη ισκιώνει·
τι μένει απ’ τη λάσπη απ’ τη σκόνη απ’ το χιόνι

Χτες με τ’ ανάλαφρο βήμα είχε ανέβει
στο σύννεφο στον έρωτα στα χρώματα εσπέρας
– θαμμένος στα λόγια του, στ’ άστρα περσεύει:
κόκκαλα θειάφι μεθάνιο κι εστέρας

Άκουσμα μέσα στο αγέρι φυλλώματος
το σκουλήκι κουφό είναι μάντης αόμματος
– γερασμένο ή όχι από λέξεις το αυτί
(που να βρεις την άκρια):
είμαστε ή δεν είμαστε ακόμα θνητοί
με γέλια ενοράσεις και δάκρυα;

Δυοειδής λόγος, 1980