ΛΙΝΑ ΚΑΣΔΑΓΛΗ, Όνειρα
05.05.2010
Μαύρα πουλιά παγιδευμένα
στα χρυσά δίχτυα των ονείρων
μέσα στον κήπο που για μένα
ξεθύμανε το άγιο του μύρο
και το τραγούδι των ωρών
για τον φευγάτο τον καιρό.
Της νύχτας πέφτει το μετάξι
μες στ’ αλαφροΐσκιωτα δωμάτια
το νέο κορίτσι έχει νυστάξει
και τ’ άστρα του ‘κλεισαν τα μάτια
κι ήρθανε τα όνειρα κοπάδι
για να στοιχειώσουν το σκοτάδι.
Κι είν’ όλα αυτά ένα παραμύθι
κανείς δεν ξέρει πώς τελειώνει
– με το κουκί με το ρεβίθι –
το τερερίζει το τριζόνι
μέσα στο σπίτι το κλειστό
που στ’ όνειρό μου αποζητώ.
Τα ποιήματα, 2002 (1997)
