Την Αρετή στης πόλης είδα χθες τη μέση,
μαυροντυμένη, σκυθρωπή, γεμάτη θλίψη.
Τι έπαθες, ρώτησα. Κι εκείνη μου είπε: στέκουν
η Τόλμη, η Γνώση, η Φρονιμάδα στις γωνίες,
η Άγνοια κυβερνά κι η Μέθη κι η Δειλία.
Πηγή:
Ο τρομερός τον νου μου ο έρωτας τυφλώνει, 2012
Εικονογράφηση:
Χρόνης Μπότσογλου
ΓΙΑΝΝΗΣ ΥΦΑΝΤΗΣ, Μήνυμα δωδέκατο
31.10.2013
***
Στη σαρκοφάγο εδώ της γης και τ’ ουρανού
κλεισμένος βρίσκομαι από γεννησιμιού.
Βεβαίως περπατώ και γράφω ακόμη
κι έχω στο κάρκαλό μου λίγη κόμη,
Κοιμούμαι, πλένομαι, μα βλέπω καθαρά
πως τρώγουνε τη σάρκα μου αργά και σταθερά
ο χρόνος ο αόρατος κ’ η άφθαρτη φθορά.
Πηγή:
Το ιδεόγραμμα του φιδιού, 2003
Εικονογράφηση:
Σωτήρης Σόρογκας
ΤΑΣΟΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ, Υποθήκη
07.10.2013
ΑΘΩΣ ΔΗΜΟΥΛΑΣ, Απολογισμός
16.09.2013
***
σε γλώσσα καθαρεύουσα
. . . Κρατώ την μνήμην
διαρκούς αδυναμίας: ότι ερήμην
της θελήσεώς μου έχουν συντελεσθεί
τα γεγονότα του βίου μου. Ότι ήμην
αμέτοχος της προετοιμασίας τους κι ετοίμην
εύρισκα την διαδοχήν τους, την ευπαθή.
Πηγή :
Ένδον, 1960
Εικονογράφηση :
Κυριακή Μαυρογεώργη, Be good, 2012
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΤΙΛΗΣ, Δημοτικό
27.05.2013
ΜΙΜΗΣ ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ, Από τα «Αβγά μάταια»
08.12.2012
***
Γυναίκα αυστηρών αρχών και ηθικής αψόγου, η Λεβίνα
εφρόντιζε το σπίτι της, κυρίως την κουζίνα.
Πέρσι το καλοκαίρι ξαφνικά, ως άπλωνε τα ρούχα
«Φεύγω για Βάιες αύριο, θέλω λουτρά θειούχα»,
είπε στον άντρα της και έφυγε ευθύς την επομένη —
πλην πήγε Πηνελόπη εκεί και γύρισε Ελένη.
Πηγή:
Η Ρώμη και ο κόσμος της, Θεσσαλονίκη, 2005
Εικονογράφηση:
Σταύρος Χατζηϊωάννου, Το κόκκινο γάντι, 2006
ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, Τραγούδι
25.05.2011
ΝΤΟΡΟΘΥ ΠΑΡΚΕΡ / Γ. ΝΙΚΑΣ, Ανακεφαλαίωση
20.05.2011
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΠΑΠΑΔΙΤΣΑΣ, Νεογενές
12.04.2011
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ, Χρυσόμαλλο δέρας
24.03.2011
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ, Σαν να ’χα αποκοπεί…
24.01.2011
ΑΜΠΟΥ ΝΟΥΟΥΑΣ / ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΛΟΠΙΣΗΣ, Η αγορίνα
19.01.2011
.
Αχ! Ερωτοχτυπήθηκα με την ωραία αγορίνα . . .
Τ’ αγκιστρωτά τσουλούφια της μοιάζουνε με σκορπιόν.
Κολώνα μοιάζει η ορθόστητη κορμοστασιά της. Φίνα
τυλίγουνε το σώμα της χιτώνια, με κουμπιών
δεσίματα. Μου δίνεται το ίδιο καλά, σα να ’ναι
κορίτσι ή αγόρι. Στέκεται κυρά μου πάντα αυτό
το αγοροκόριτσο. Και θέλω ν’ αποξεχαστώ
για μια ζωή στα χέρια της — όποια η ζωή και νά ’ναι.
Αμπού Νουουάς, Ποιήματα, 2010
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ, Τρία ιδιωματικά ποιήματα
29.11.2010
.
ΓΙΑ ΤΗΖ ΖΩΗΝ
Κατζ’ η ζωή, καλή
η πόρτα της έμ πάντα χαμηλή
τούτομ ποττέ μεν το ξιχάσης
πρέπει να σιύβκεις να περάσης.
.
ΠΡΟΣ ΠΟΙΗΤΗΝ
Μεμ μου λαλής εξιζουμίστηκες ας γράψουν τζ’ άλλοι
τζ’ ο ποιητής έν όπως τ’ όξυνον,
π’ ώσπου το σφίγγεις βκάλλει.
.
ΓΙΑ ΤΗΓ ΚΑΡΔΙΑΝ
Έν η αλήθκεια πως συνέχειαν
έσιει μας πάσ’ στην τζεφαλήν της
αμμά έγ κόσμος τούτος, να χαρής,
να την αφήκης μανισιήν της;
.
Η λέξη, τχ 152, Ιούλιος-Αύγουστος 1999
ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, Ο τροχαίος
16.11.2010
* * *
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΑΡΑΝΙΤΣΗΣ, Τρία ποιήματα
12.10.2010
.
01010
λίγο-λίγο, σπρώξε-σπρώξε, πού και (μοιρο-) πού και πότε-πότε (-λόι)
το τακ-τακ τού (περιμένω πώς και πώς να μου χτυπήσεις!)
ρόπτρου, πριν τον (πέρα-δώθε) τοκετό του χρόνου στο ρολόι,
σπρώχνει το τικ-τακ του προς το πού (και πώς) να μην αργήσεις.
.
011011
ενθάδε κείται ο ποιητής μας †ηλίας λάγιος
που κάποιοι είπαν πως είν’ αλήτης και κάποιοι άγιος.
όλη και όλη η περιουσία του: ένας πλάγιος
τρόπος του λέγειν. ήταν ο στόχος του πάγιος:
να κατουρήσει στου ποιήματος το πηγάδι. ώς
τώρα απέτυχε, διαβάτη, φάρσα· ο τάφος άδειος.
.
0100011
ί θα λίπι απόψ’ (ι πίισις) ί θα κιμάτε ί θα ’χει χάσι τιν ακοΐ τις.
ί μιν ο όμιρος (λόγο ίισις) δεν ανίγι όταν χτιπάι ο μαρονίτις;
Καλοκαίρι στον σκληρό δίσκο, 2002
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ, Συνεργείο
14.09.2010
.
Μη σπέρνεις γύρω σου σκοτάδι, γίνε φως·
γι’ αυτούς που βλέπουν με τα μάτια σου το φως
και παίρνουν από σένα την ανάσα,
γι’ αυτούς που κάποτε θα γίνεις ίσκιος, μη –
μη θησαυρίζεις μαύρη νύχτα, γίνε φως,
κάνε να φαίνονται τα μάτια που αγαπούν,
να φέγγουνε στο νύχτωμα του κόσμου.
Ο κρότος του χρόνου, 2007