ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ, Αυγά μάτια
06.06.2011
.
Είπα κι εγώ ένα βράδυ να βυζάξω τα τοπία.
Ξερίζωσα λοιπόν τα δυο μου μάτια
κι έκαψα βούτυρο σ’ ένα φαρδύ τηγάνι
να πιω βουνά και λίμνες στέρεα τώρα.
Ο κόσμος είναι δυο μαστοί το δίχως άλλο
με μια και δυο κουτάλες της κουζίνας
πήρα να τους γευτώ μέσα στο πιάτο∙
ψαύοντας με τη γλώσσα τις θηλές τους
τα δάκρυα σαν παιδάκια είχαν κλοτσήσει
σαν τόπια τα τοπία είχαν κυλήσει
στο νέο τους χάρτη μιας πεδιάδας ομελέτας.
Αυγά και μάτια ένα μπαστούνι παίρνω τώρα
κι όπου σας βρίσκω θα τρυπάω και θα βαδίζω.
Ο θάνατος το στρώνει, 1986
Νέοι Ήχοι στο Παμπάλαιο Νερό 
10.06.2011 at 10:08 πμ
μ’ όλα τα ψέματα που μου ‘λεγες για χρόνια
γίνηκα σύννεφο κι εγώ με παντελόνια
πήρα τους δρόμους για να βρω τ’ αυγά σου μάτια
μα είχαν χαθεί στα σκοτεινά τα μονοπάτια
η σαστιμάρα τους φωλιάζει στα όνειρά μου
και μου θυμίζει, περιμένουν τη σειρά μου
11.04.2013 at 7:30 μμ
ΦΟΥΛ ΤΟΥ ΠΑΣΟΥ, Ι.Ν.Κυριαζή
Οι μέρες ανακατεύτηκαν σαν τραπουλόχαρτα
και μοιραστήκαν στους ανθρώπους.
Τα καρό έφτιαξαν τραπεζομάντιλο
και πάνω τους οι κούπες μας γέμισαν με καφέ.
Τα μπαστούνια τα έβρισκα αμέσως παντού
μα πουθενά δεν είδα σπαθιά-
ήτανε όλα καρφωμένα στην πλάτη μου.
δημοσιευση στο ποιειν 17/1/2008
http://www.poiein.gr/archives/1730/index.html
Επάνω σε καρό τραπεζομάντιλα
με κούπες του καφέ αχνιστές
παίζουν χαρτιά στη λέσχη τους συχνά τα ζώα
συχνά τα βρίσκουνε μπαστούνια.
από τη μετά θάνατο συλλογή του Γιάννη Βαρβέρη «Ζώα στ σύννεφα» 2013
15.04.2013 at 9:05 πμ
Πάντως, ο αντιγραφεύς επέθανε.
Ο δρόμος ανοιχτός στον πρωτομάστορα.