ΝΙΚΟΣ Γ. ΛΥΚΟΜΗΤΡΟΣ, Στα ράφια των βιβλιοπωλείων
03.05.2011
.
Στη Σοφία Κολοτούρου
Τα όνειρα, οι φιλοδοξίες και οι προσδοκίες μας
κρέμονται από τα ράφια των βιβλιοπωλείων.
Κι εμείς ανακατεύουμε τους στίχους μας
ξεγελώντας τους φύλακες των νεκροταφείων.
Κρέμονται από τα ράφια των βιβλιοπωλείων
οι αγωνίες, τα πάθη και οι μνήμες μας,
ξεγελώντας τους φύλακες των νεκροταφείων
και κοιτούν από μακριά τις ψυχές μας.
Οι αγωνίες, τα πάθη και οι μνήμες μας,
γίνονται βορά στους αδηφάγους αναγνώστες
και κοιτούν από μακριά τις ψυχές μας
καθώς παραδίδονται στης ποίησης τους γνώστες.
Γίνονται βορά στους αδηφάγους αναγνώστες…
Κι εμείς; Ανακατεύουμε τους στίχους μας
καθώς παραδίδονται στης ποίησης τους γνώστες
τα όνειρα, οι φιλοδοξίες και οι προσδοκίες μας.
Πρώτη δημοσίευση
Νέοι Ήχοι στο Παμπάλαιο Νερό 
03.05.2011 at 9:45 πμ
Με την ευκαιρία της ανάρτησης.
Ελευθερία είναι να γράφεις αυτό που νοιώθεις, όντας παιδί της εποχής σου, αβίαστα στον εκάστοτε τρόπο-όχημα, όπως σου βγήκε, και αυτό βεβαίως είναι διάφορο του δουλέματος (του εσωτερικού κυρίως παρά του γραφής που θα το εκφράσει) που θα ακολουθήσει στο ποίημα.
04.05.2011 at 2:02 μμ
Το ψηφιακό περιοδικό «Λογοτεχνικά Σημειώματα», στο τεύχος του αριθμ. 9 – Μάιος 2011, μου στέλνει ποιήματα του Νίκου Λυκομήτρου (υποθέτω πρόσφατα) υπό τον τίτλο «ΘΡΟ.Ι.ΣΜΑΤΑ ΘΑΝΑΤΟΥ».
Ωραία η γραμματοσειρά, ωραίο και το πολυτονικό που χρησιμοποιήθηκαν (σε λίγο θα το αποζητάμε σα δροσερό νερό) -όμως κανένα από τα παρουσιαζόμενα εκεί οκτώ ποιήματα δεν φέρει ίχνος «νέου ήχου στο παμπάλαιο νερό».
Όλα «ελεύθερα» -με εξαίρεση ετούτου εδώ, του αφιερωμένου στη Σοφία, και γι’ αυτό (ίσως) λιγότερο «ελεύθερου».
Για να δούμε, με τον καιρό, ποιος θα κερδίσει τον -κατά το πρώτο συνθετικό- συνωνόματο.
04.05.2011 at 2:41 μμ
Στην παρουσίαση του βιβλίου του φίλου Κώστα Σφενδουράκη, ο παρουσιαστής (Βασίλης Λαλιώτης) ανέφερε πως αυτός ο διαχωρισμός (ελεύθερου στίχου και έμμετρου συνήθως με ρίμα) υπάρχει μόνον στην Ελλάδα ως κατάλοιπο της εποχής του Μεταξά όταν, και λόγω λογοκρισίας, το βάρος έπεσε στην «τροπο»λογία. Στο εξωτερικό μάλιστα πολλοί οι υπερρεαλιστές έγραφαν και με μέτρο και ρίμα.
Επειδή, όπως κι εσείς, διαβάζω συστηματικά το παμπάλαιο νερό έχω παρατηρήσει πως πάρα πολλοί που τους έγινε η τιμή να παρουσιαστούν έχουν γράψει και σε ελεύθερο στίχο.
Εκτιμώ τον κ. Λυκομήτρο, απόλαυσα και τις δυο δουλειές του και του εύχομαι να τον κερδίσει σε βάθος χρόνου η ποίηση, να την μεταφέρει στο χαρτί ή στην οθόνη όπως του βγαίνει… και φυσικά θα ήθελα να δω στα ράφια των βιβλιοπωλείων ή στην οθόνη (σε e-book) μια συλλογή του σε έμμετρο.
05.05.2011 at 3:15 μμ
Αγαπητοί φίλοι επιτρέψτε μου να κάνω κατάχρηση του χώρου για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Το ποίημα που είχαν την καλοσύνη να δημοσιεύσουν η Σοφία και ο κύριος Κουτσουρέλης γράφτηκε μετά από πρό(σ)κληση της πρώτης. Θέλησα, λοιπόν, να γράψω ένα παντούμ ακολουθώντας το αγγλοσαξωνικό πρότυπο (όπως τουλάχιστον το διάβασα στη wikipedia [http://en.wikipedia.org/wiki/Pantoum])και όχι το πρότυπο του Σεφέρη που ακολουθήθηκε από τους υπολοίπους. Τελικά, για να μη φανεί το ποίημα παράταιρο υποχώρησα στον ορισμό του Σεφέρη που απαιτεί και ομοιοκαταληξία εκτός από επανάληψη συγκεκριμένων στίχων σε συγκεκριμένα σημεία. Όσον αφορά τα «Λογοτεχνικά Σημειώματα» το πολυτονικό και η γραμματοσειρά επιλέγονται a priori από τον ποιητή και φίλο Θοδωρή Βοριά και όχι από τον «φιλοξενούμενο». Είμαι απόλυτα προσηλωμένος στον ελεύθερο στίχο (χωρίς να απαξιώνω τους ποιητές που τιμούν τη ρίμα)και το ποίημα αυτό είναι ένα «δώρο», ένας πειραματισμός προς τιμήν της Σοφίας που εκτιμώ βαθύτατα. Ευχαριστώ θερμά όσους το διάβασαν και όσους το σχολίασαν και θα το σχολιάσουν.