ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ, Ars poetica
16.02.2011
.
Διαβήματα γρύλων, διαλόγους περιστεριών
τα σχόλια της ντάλιας καθώς την προσπερνάς αργά
την ώρα που δύει ο ήλιος μέσα στους ψιθύρους
της άνοιξης, στις ομιλίες ενός θολού θέρους
ασφαλώς τ’ ακούς όλα αυτά τώρα πιο καθαρά,
ίδια πάντα, η συντεταγμένη στην υπερβολή –
σού μένει μόνο να μάθεις, ει δυνατόν, απόψε
για την δόξα, όχι την εφήμερη ίσκιων και παθών
των ανθρώπων, αλλά για εκείνη της πανσέληνου,
ιδίως του Σεπτέμβρη στα κλαδιά της καμφοράς
μπλεγμένη κι απελεύθερη, ακίνητη, άφαντη
ξαφνικά μέσα στην κόμη του χρόνου, ένα παιχνίδι
ομορφιάς, είδωλο κι αλήθεια μαζί, καλειδοσκό
πιο δέους των πρωτόγονων φυλών, ένα βλέμμα μου.
Ν, όπως Νοσταλγία, 2008
Νέοι Ήχοι στο Παμπάλαιο Νερό 
16.02.2011 at 3:19 μμ
Να υποθέσουμε ότι η σημερινή ανάρτηση σχετίζεται με την πρόσφατη βράβευση του «Από το Τόκιο στο Χαρτούμ», με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας ή είναι παρακινδυνευμένο;
Εν πάση περιπτώσει, πολλά Συγχαρητήρια στον ποιητή! Και δημοσίως.
17.02.2011 at 9:31 πμ
Τα πάντα συνδέονται με τα πάντα, Γεώργιε! Την καλημέρα μας.
17.02.2011 at 12:42 μμ
«…, Γεώργιε!»: Borges!
17.02.2011 at 7:46 μμ
Το συγκεκριμένο ποίημα όπως και αυτά της τελευταίας του ποιητικής συλλογής έχουν τον αέρινο κυμματισμό του μεταξιού και την διάχυτη λεπτότητα της ανατολής, μέσα στην οποία και μας παρασύρει!
18.02.2011 at 10:35 μμ
Εξαιρετικό, συγχαρητήρια για τη βράβευση!
20.02.2011 at 3:42 πμ
Ομορφιά και στοχαστικότητα,
τούτο το ποίημα…
Συγχαρητήρια στον ποιητή Γιώργο Βέη για τη βράβευση του έργου του «Από το Τόκυο στο Χαρτούμ»!
24.02.2011 at 1:28 μμ
Πολλά ευχαριστώ, τόσο για την ωραία φιλοξενία, όσο και για τα σχόλιά σας. Θερμός χαιρετισμός από την Ιάβα. Γ.Βέης.