ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, Ο ανάπαιστος

18.11.2010

Μια γυναίκα κοιτάζει τη θάλασσα
Μια γυναίκα μ’ ολόμαυρη ράχη
Μια γυναίκα μονάχη.

Και το κύμα που σπάει
–καθώς βγαίνουν τ’ αστέρια–
ταπεινά ακουμπάει
στην ακτή τον ανάπαιστο∙
τον ανάπαιστο
που της γλείφει τα χέρια

Ποιητική τεχνολογία, 1998

Posted in — 1991-2000, — ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΑΣΟΥΛΑ, — ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΕΩΣ, — ΠΟΙΚΙΛΑ | Leave a Comment »

Δ	Τ	Τ	Π	Π	Σ	Κ
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Νέοι Ήχοι στο Παμπάλαιο Νερό

ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, Ο ανάπαιστος

18.11.2010

Σχολιάστε Ακύρωση απάντησης

Τ α υ τ ό τ η τ α

Κ α τ η γ ο ρ ί ε ς

Π ρ ό σ φ α τ α

Η μ ε ρ ο λ ό γ ι ο

Σ χ ό λ ι α

Μ ε τ α π λ η ρ ο φ ο ρ ί ε ς

Νέοι Ήχοι στο Παμπάλαιο Νερό

ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, Ο ανάπαιστος

18.11.2010

Σχετικά

Σχολιάστε Ακύρωση απάντησης

Τ α υ τ ό τ η τ α

Κ α τ η γ ο ρ ί ε ς

Π ρ ό σ φ α τ α

Η μ ε ρ ο λ ό γ ι ο

Σ χ ό λ ι α

Θ ε μ α τ ι κ έ ς

Μ ε τ α π λ η ρ ο φ ο ρ ί ε ς