.

Πού καταχώνιασες όλα τα πουλιά;
Νομίζεις έτσι η ντροπή πως θα ξεπλύνει;
Σ’ ακούν οι μέλισσες μέσα στα κελιά
Λιώνει η κηρήθρα τους, την άφησες και σβήνει

Βουΐζοντας όσα σου ’γραφα παλιά
Όταν γονάτιζε στην πένα η οδύνη
Λόγια ανήμερα μες σε ζεστή φωλιά
Πετροχελίδονου που τα ’χτισε να μείνει

Με γύρω του κλαράκια μας, κλαμένα μικρά χαρτιά
Στον κήπο που φιληθήκαμε με πλάτη τη μυρτιά

soulforpoetry.blogspot.com, 2008