ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ, Χρόνο με το χρόνο

.

Εις μνήμην Ηλία Λάγιου,
για τα 4 έτη από το θάνατό του

Τέσσερα χρόνια – με κοιτάς, Ηλία
(από ψηλά, απ’ τη θεία ανυπαρξία)
και χαίρεσαι – το ξέρω πια καλά.

Ηλία, ακούς; Σου έχω ωραία νέα –
τους άλλους γνώρισα, είμαστε παρέα.
Στο Δίκτυο ενωθήκανε μυαλά.

Και γράφουμε, ανταλλάζουμε όλο στίχους –
πλημμύρισα απ’ τους μέσα μου τους ήχους,
τα ποιήματα απαγγέλλοντας ξανά.

Τέσσερα χρόνια, εσύ μονάχα λείπεις.
Κι εγώ, υπογραμμός το παίζω, τύποις –
δεν κλαίω, δεν σ’ αναφέρω, σιωπηλά

τραγούδια μοναχά σου αφιερώνω.
Στις πέντε Οκτώβρη, χρόνο με το χρόνο,
μνημόσυνο σου κάνω, στα χαρτιά.