ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ, «Κορμί ειρήνης…»

.

«Κορμί ειρήνης βλέμμα φύλλωμα πελάγου
Φίδι κρυμμένο μου στης άμμου τα κρινάκια
Σε προσκυνώ απέναντί σου καθισμένος
Εις σε δωμάτιο εγκλείστων κυκλωμάτων.

Σε βλέπω εκεί εικόνα τ’ όραμά μου
Φως απαλό που εκπέμπουν οι λυχνίες
Σλιπάκι μυρισμένο κοριτσιού μου
Κι ολόφρεσκα βαμμένα χείλια μάτια

Έτσι να σ’ απολαύσω θησαυρέ μου….τήλε
Στα κύματα που σπαν μα δεν αφρίζουν
Τα δόκανα μιας τύχης πάντα χαλασμένα
Μονάχα ίχνη αγριμιού πουλιού να συγκρατούνε

’Κει σ’ έχω ’κει σε βρίσκω, παιδική μου
Παίζοντας τα κουμπιά πλασμένης ιστορίας
Σε λαχταρώ γυάλινο θάλος, λόγε κι ακοή μου

Χαμένο πλάνο σε τεχνάσματα μαγείας»

Απόλογος, 1997